Een standaard driewielfiets heeft een standaard fietszadel. Op- en afstappen kan lastig zijn met zo’n zadel. Er zijn ook driewielfietsen met een zitting die op een stoeltje lijkt. Door de comfortabele zit is het mogelijk om grotere afstanden af te leggen. Er zijn fietsen waarop je zit en fietsen waarin je meer ligt. Bij ligfietsen is het zadel altijd lager bij de grond.

Er zijn twee soorten wielverdelingen:

• Meestal hebben driewielligfietsen twee wielen aan de achterkant en één wiel aan de voorkant. Op- en afstappen gaat eenvoudig en tijdens het fietsen worden de benen en onderrug ondersteund. Je kunt er dus niet vanaf vallen.
• Er zijn ook ligfietsen met twee wielen aan de voorkant. Deze fietsen zijn heel stabiel en je kunt er snel mee fietsen. Een nadeel is het op- en afstappen: er is weinig ruimte tussen de voorwielen en de zitting. De draaicirkel is ook groter.

De fiets bedienen kan op verschillende manieren. De meest verkochte driewielligfietsen hebben een bedieninrichting - voor sturen en versnellen - naast de fiets. De schouders en armen zijn dan ontspannen naast het lichaam. De bediening kan ook op het stuur zitten; dat lijkt meer op het besturen van een standaard fiets. Bij driewielzitfietsen zit de bediening altijd op het stuur. De fiets bedienen kan ook via een los display, dat je aansluit naast het stuur. Hierop is alles af te lezen: snelheid, actieradius, aantal gefietste kilometers enzovoort.

Een standaard driewielfiets heeft een standaard fietszadel. Op- en afstappen kan lastig zijn met zo’n zadel. Er zijn ook driewielfietsen met een zitting die op een stoeltje lijkt. Door de comfortabele zit is het mogelijk om grotere afstanden af te leggen. Er zijn fietsen waarop je zit en fietsen waarin je meer ligt. Bij ligfietsen is het zadel altijd lager bij de grond.

Er zijn twee soorten wielverdelingen:

• Meestal hebben driewielligfietsen twee wielen aan de achterkant en één wiel aan de voorkant. Op- en afstappen gaat eenvoudig en tijdens het fietsen worden de benen en onderrug ondersteund. Je kunt er dus niet vanaf vallen.
• Er zijn ook ligfietsen met twee wielen aan de voorkant. Deze fietsen zijn heel stabiel en je kunt er snel mee fietsen. Een nadeel is het op- en afstappen: er is weinig ruimte tussen de voorwielen en de zitting. De draaicirkel is ook groter.

De fiets bedienen kan op verschillende manieren. De meest verkochte driewielligfietsen hebben een bedieninrichting - voor sturen en versnellen - naast de fiets. De schouders en armen zijn dan ontspannen naast het lichaam. De bediening kan ook op het stuur zitten; dat lijkt meer op het besturen van een standaard fiets. Bij driewielzitfietsen zit de bediening altijd op het stuur. De fiets bedienen kan ook via een los display, dat je aansluit naast het stuur. Hierop is alles af te lezen: snelheid, actieradius, aantal gefietste kilometers enzovoort.

Voor een driewielfiets gelden dezelfde verkeersregels als voor een standaard fiets. Je rijdt dus op het fietspad, als er een fietspad is. Een driewielfiets reageert wel anders dan een tweewieler. Het maken van bochten vraagt wat oefening. Als het wegdek schuin loopt, kan de fiets gaan hellen. Je neiging kan dan zijn om de andere kant op te sturen, maar dat moet niet: je moet gewoon meehellen.

Als je fietst over smalle fietspaden met tegenliggers, kan de breedte van de fiets lastig zijn. Om anderen vrije doorgang te geven moet je dan eigenlijk de berm in rijden. Dat vraagt wel wat kracht van je benen. Er zijn nu ook fietsen met een extra aanpassing waardoor je makkelijker door de berm rijdt en er weer uit.  

Een wegdek met gaten en kuilen is niet prettig met drie wielen. Omdat je aan beide zijden door de gaten hobbelt, word je door elkaar geschud. Vering kan helpen. Je kunt achtervering hebben, maar ook voor- en achtervering.

Een driewielligfiets is lager dan een gebruikelijke fiets. De zichtbaarheid kan hierdoor een probleem zijn. Veel fietsers lossen dat op met een vlag op de ligfiets. Je kunt ook waarschuwingslichten op de fiets plaatsen. Je kunt die kopen bij een fietsenwinkel.

Er zijn driewielfietsen, zoals de fietsen van Hase, die je kunt inklappen. Je kunt de fiets dan meenemen in een stationcar of in de achterbak van een andere auto, eventueel met de achterbankstoelen plat. De achterbak moet dan wel hoog genoeg zijn.

Er is nog geen fietsendrager voor een driewielfiets in de handel. Handige mensen zetten er soms zelf één in elkaar.