Delen
Hulde aan de partners
Je hoort iets in de nacht. Oei, wat zal het zijn? Een inbreker, een eng beest, of staat het huis in de fik?
Als je een partner hebt die niet rollend door het leven gaat, is het verleidelijk om hem of haar erop af te sturen. Want het is voor die partner nou eenmaal veel minder werk om uit bed te stappen dan voor jou. Maar eerlijk is het natuurlijk niet. Je partner lag ook net lekker te slapen en heeft net als jij helemaal geen zin om uit bed te gaan om een inbreker de hersens in te slaan, een rat te verjagen of een middelgrote brand te blussen.
Hoe je ook je best doet als roller, voor sommige dingen heb je toch echt hulp nodig. En als je toevallig beschikt over een partner, dan is deze vaak automatisch de klos. Een paar voorbeelden. Je gaat samen met de auto op vakantie en jij rijdt, want je hebt potverdrie niet voor niets handbediening laten inbouwen! Onderweg moet je tanken, wie is dan de klos? Je partner. Samen op een bospad wandelen met zo’n klaphek ervoor om dieren binnen (en rollers buiten) te houden. Wie houdt het hek voor je open? Je moet op een verdieping zijn, maar er hangt een briefje bij de lift met de tekst ‘sleutel van de lift af te halen op de tweede verdieping’ (je maakt wat mee als roller). Wie mag er de trappen op? Juist.
Mijn advies: als het maar even kan, spaar je partner en doe zoveel mogelijk zelf. Ook al is dat voor jou meer werk, het is niet anders. Want op je partner moet je zuinig zijn. Dat is iemand die voor een groot deel moet dealen met dezelfde problemen als jijzelf, met het verschil dat zij/hij de keuze heeft om ermee op te houden maar dat desondanks niet gedaan heeft. Hulde aan de partners!
En waar ik steeds partner zei bedoelde ik ook vriend(in), broer, zus, vader, moeder, kind… Kortom: degene die je liefhebt. Dus waar wacht je nog op? Hup, bosje bloemen kopen!
