Elke schade aan het ruggenmerg heet een dwarslaesie. Als hij veroorzaakt wordt door een trauma (ongeval, ongeluk), dan heet het een traumatische dwarslaesie.
Artsen duiden een dwarslaesie aan door het neurologisch niveau te benoemen. Dus niet het niveau van de beschadigde wervel(s). Tussen elke twee wervels treden bundels zenuwen uit. De delen van het ruggenmerg waaruit die uittreden zijn genummerd en heten segmenten. (De nummering van de segmenten loopt niet helemaal parallel met de nummering van de wervels.)
De hoogte van een dwarslaesie wordt aangeduid met het nummer van het laatste volledig intacte ruggenmergsegment. Door na te gaan tot waar je nog beweging hebt en waar je nog gevoel hebt, kan worden geconcludeerd welke segmenten er beschadigd zijn. Het niveau van een dwarslaesie wordt beschreven door het laagste niveau waar je nog ongestoorde kracht en gevoel hebt te benoemen.
Vaak is de schade niet volledig symmetrisch en resulteert niet altijd in een volledige onderbreking van de banen en daarmee de informatieoverdracht. Daarom wordt in de aanduiding ook van zowel links als rechts beschreven wat het motorisch en sensorisch niveau is van de laesie en of de laesie compleet of incompleet is. (dus of je nog enige kracht en enig gevoel hebt en hoeveel dat is). Bij dat laatste wordt met een letter (AIS A, AIS B, AIS C, AIS D) beschreven hoe compleet de laesie op sensibel en motorisch gebied is. AIS staat voor “Asia Impairment Scale”
Zo kan iemand een laesie hebben op C5, met links een sensorisch niveau van C7 en een motorisch niveau van C6 en rechts een sensorisch niveau C5 en een motorisch niveau C6.
Voor het gemak noemen mensen meestal alleen het niveau van het laatste intacte segment met daarachter compleet of incompleet. Bijvoorbeeld C4 incompleet.