Revalidatie van wereldklasse bieden aan iedereen met een dwarslaesie, passend bij de aard van de dwarslaesie, de leeftijd en de belastbaarheid, is onze hoogste prioriteit. De vereiste expertise van de behandelaars, de continuïteit van de bezetting van het team en de benodigde medische en paramedische faciliteiten brengen een noodzakelijke schaalgrootte met zich mee, zoals vastgelegd in de Zorgstandaard Dwarslaesie (ZiN) en het Behandelkader Dwarslaesie (VRA/NVDG).
Een dwarslaesie zet je leven volledig op z’n kop. Je hebt geen kennis over de aandoening en de vele medische complicaties ervan. Je hebt geen idee wat je straks na de klinische revalidatie te wachten staat. Met de klinische revalidatie is een periode van gemiddeld zo’n 4 maanden (variërend van 2 tot 9 maanden) gemoeid. Je moet je in die periode veel nieuwe kennis en vaardigheden eigen maken. Ook moet je dan veel ingrijpende beslissingen nemen over wonen, werk, sociaal leven, hulpmiddelen etc. Hetzelfde geldt voor je partner en naasten.
Na de klinische fase volgt voor velen nog een intensieve poliklinische fase. Voorts is inmiddels gebleken dat iedereen aangewezen is op levenslange nazorg in een gespecialiseerd revalidatiecentrum; frequentie en intensiteit verschillen van persoon tot persoon..
Kortom, met de klinische revalidatie is een aantal – zeer intensieve – maanden gemoeid en na ontslag volgen voor veel patiënten nog geregeld (periodes met) afspraken in het revalidatiecentrum. Reizen is voor een niet onbelangrijk deel van onze achterban een grote opgave. Daarom is, naast specialisatie van de dwarslaesie revalidatie, revalideren zo dicht mogelijk bij huis ook van grote waarde.
Revalideren in een centrum zo dicht mogelijk bij huis maakt bovendien kennisoverdracht naar andere zorgverleners in de regio gemakkelijker; denk aan ‘warme overdracht’ naar thuiszorginstelling, praktijk voor fysiotherapie, regionaal ziekenhuis, wondverpleegkundige, WMO-loket of hulpmiddelenleverancier. Ook huisbezoeken, bijv. in het kader van woningaanpassing of bij bedrust als gevolg van decubitus, zijn dan beter mogelijk.
Het realiseren van de voordelen van schaalvergroting zonder de nadelen van concentratie zien wij op grond van bovenstaande overwegingen als belangrijke uitdaging voor de toekomst, zodat voor zoveel mogelijk patiënten de revalidatie van wereldklasse geheel, of voor een zo groot mogelijk deel, zo dicht mogelijk bij huis beschikbaar blijft.
