Iemand kan ook voorkomen dat hij in paniek raakt door alle angst en paniek uit het bewustzijn te weren. Dat doet iemand niet bewust. Verdringen wordt veroorzaakt door een mechanisme dat diep in de psyche ligt. Voordat de eerste signalen van de emoties het bewustzijn bereiken, houdt dat mechanisme ze al tegen. Je merkt dus zelf niet dat je ergens door geraakt wordt. Misschien “weet” je onbewust dat je niet tegen die emoties bestand bent, of je bent er onbewust heel erg bang voor.
Wat er gebeurt past zo niet bij hoe je jezelf ziet, of je voelt dat er zoveel pijn van binnen zit, dat het teveel is om te beleven. Misschien besef je onbewust (intuïtief) dat je (tijdelijk) niet sterk genoeg bent om bij deze heftige emoties overeind te blijven.Iemand weet dus zelf niet dat hij emoties verdringt, ook niet als anderen hem daarop wijzen. Achteraf ziet hij wel dat die emoties er waren. Soms verdringt iemand alleen zijn pijnlijke gevoelens. Hij voelt dan geen pijn en leeft verder alsof er niets aan de hand is. Het kan ook zijn dat iemand alle gevoelens verdringt.
Hij heeft dan ook geen positieve gevoelens meer. Dan voelt hij ook niet de zin van het leven en kan hij depressief worden. Zo kan iemand met een sterk doodsverlangen zijn somberheid helemaal wijten aan zijn neuropathische pijn. Hij beseft niet dat zijn onvermogen om te rouwen de oorzaak is van zijn depressieve stemming. Het kan ook zijn dat iemand licht manisch wordt en over zijn grenzen gaat. Hij is ervan overtuigd dat hij alles al verwerkt heeft.