Delen
Zonde van de tijd
Het is best een leuke hobby hoor, zo’n dwarslaesie, daar niet van. Maar er gaat wel enorm veel tijd in zitten.
Het begint meteen al als je ’s morgens je bed uit wil. Eerst zoeken waar je benen zijn, om ze vervolgens netjes in de braaf naast het bed wachtende rolstoel te deponeren. Dat kost je minstens een minuut extra. Vervolgens douchen: dan moet je jezelf op dat douchezitje hijsen, en er na verloop van tijd weer af uiteraard. Reken maar gerust twee minuten erbij.
Daarna aankleden (anders word je zo raar aangekeken de hele dag): probeer dat maar eens in een stoel zonder stiekem op te staan om je broek op te hijsen. Maar liefst tweeëneenhalve minuut tijdverlies heb ik geklokt!
Plassen, mán, ik ga het geeneens uitleggen. Maar wel vijf keer per dag twee minuten extra. Om van number two nog maar te zwijgen. Een vol kwartier teveel kost me dat!
Mezelf en mijn rolstoel in de auto plaatsen duurt 2 minuut 36 teveel. Dat zijn vijf rondjes Thialf voor Jutta Leerdam, om van Kjeld Nuis en Hein Otterspeer nog maar te zwijgen! (Wie verzint die schaatsnamen joh? Vroeger heetten die mensen gewoon Jan Bols of Alie Boorsma.) De auto weer uit gaat iets sneller vanwege zwaartekrachtsvoordeel, maar toch nog altijd 2 minuut 12 kostbaar tijdsverlies.
Als ik even snel reken, verspil ik per dag minstens 36 minuten en 18 seconden. Laten we het afronden op 38 per dag, want ik ben vást dingen vergeten. Dat zijn dan 231 uren per jaar. Per tachtigjarig mensenleven zijn dat 770 hele dagen! (En dan heb ik een eenvoudige dwarslaesie: als je een hoog model hebt, duurt alles nog veeeeeeel langer…. zelfs het woord ‘veel’ duurt dan langer). In die ruim twee jaar had ik met gemak met de handbike heen en weer naar Tibet kunnen fietsen, of naar de Veluwe! Eigenlijk is het een mirakel dat ik sowieso nog tijd heb gevonden om dit stukje te tikken.
