Delen
Voorrang
Een handbike is eigenlijk gewoon een soort fiets, ook voor de verkeerswetgeving. Dus je steekt netjes je hand uit bij naderend routeafwijkingsgedrag, reflecteert en belicht je een ongeluk als het donker is, en je stopt nimmer voor mensen die willen oversteken op een zebrapad want dat doen andere fietsers ook nooit. Eén ding is anders, je mag als handbiker ook voor voetganger doorgaan als je dat wilt. Dus ‘verboden voor fietsers’ geldt lekker niet voor handbikemeneertjes zoals ik.
Let wel op, dit geldt niet dus blijkbaar voor de aangepaste auto! Zo bleek onlangs toen ik werd weggestuurd uit een overdekt winkelcentrum met mijn Toyota.
Maar je moet met meer dingen rekening houden als je met de handbike (waarom is daar geen Nederlands woord voor?!) op pad bent. Vandaag bijvoorbeeld reed ik vanuit het dorp waar ik woon naar de grote stad, en weer terug uiteraard want ze gaan je thuis toch missen na een paar dagen. En nu volgt een belangrijke verkeersregel, dus let nou even op!! (Ja u ook daar met die tablet op de bank!)
Namelijk: In een dorp heb je met de handbike ALTIJD voorrang, ook als je het eigenlijk niet hebt. En in de stad heb je NOOIT voorrang, ook niet als je het eigenlijk wel hebt.
Dus resumerend: dorp = voorrang, stad=achterrang. Deze regel kunt u ook rustig hanteren als u als voetganger oversteekt op een zebrapad (behalve bij naderende fietsers, want die stoppen dus sowieso niet).
Waarom is dat zo? Je zou kunnen concluderen dat dorpsmensen gewoon wat aardiger zijn dan stadsmensen. Of net andersom, dat stadsmensen juist doen aan gelijke behandeling. ‘Ik rijd voetgangers van de zebra, en fietsers geef ik achterrang, dus dat doe ik ook met rollers en hentbeikers’ (beter?).
Omdat ik een dorpsmens houd ik het op het eerste. Behalve als ik in de stad ben.