Delen
Rollershanden
Na een paar decennia niet te zijn gebruikt voelen mijn voeten zacht als babybilletjes. Althans dat vermoed ik, want ik zit niet dagelijks aan baby’s. En zéker niet aan hun billetjes, ik kijk wel uit! Maar mijn voeten voelen nét zo zacht denk ik. Ik veeg ze ook nooit, mijn voeten, want dat slaat helemaal nergens op. Ik veeg mijn banden, dat wel. Voeten vegen is sowieso onzin. Schoénen die moet je vegen, voeten moet je wassen.
Mijn voeten zijn dus snoezelig zacht en schoon. Mijn handen daarentegen…puinhoop! Vooral de binnenkant. Een laag eelt waar een olifant zich niet voor zou schamen, met daartussen vuil dat dusdanig zit vastgehecht dat je het uitsluitend met een combinatie van loeiheet water en chemicaliën (met zo’n doodshoofd op de verpakking) kan verwijderen. En dan moet je daarna niet meteen zo nodig over een nat grasveld willen gaan rollen want dan kun je weer helemaal van voor af aan beginnen.
Het is in mijn geval ook wel een beetje eigen schuld, want mijn rijtechniek is niet goed. Ik ben een bandengrijper, terwijl het de bedoeling is om de hoepels te gebruiken als je rolt. Die zijn net iets kleiner dan de banden en rollen derhalve niet door grond of poep. Maar om nou helemaal opnieuw te gaan leren rollen dat gaat me te ver. Dan kan ik net zo goed gaan leren lopen.
Maar ook rollers die wél kunnen rijden krijgen rollershanden op den duur, daar ontkom je niet aan. Dus mocht u voornemens zijn om er binnenkort eentje de hand te schudden, bijvoorbeeld om deze feliciteren met zijn of haar zojuist behaalde bul, rijbewijs of veterstrikdiploma. Bereid u dan voor op een ruwe, beetje viezige hand die ook nog eens enorm sterk is door al dat gerol. En dat geldt niet alleen voor stoere mannenklauwen, maar óók – wat zeg ik? Juist! – voor op het eerste gezicht lieftallige meisjesrollers.
Dus wees gewaarschuwd, rollers zijn hardhandig... Ook de meisjes.
