Delen
Respect
Toen ik vanmorgen mijn hond aan het uitlaten was, stopte er een auto naast me. In mijn hoofd was ik al druk bezig met het laden van de plattegrond van mijn gemeente, teneinde de automobilist te kunnen voorzien van adequate en deskundige routeinformatie naar de plaatselijke bibliotheek of de coffeeshop. Het raampje ging langzaam naar beneden en er verscheen een mannetjeshoofd dat me enige tijd met een ondefinieerbare Mona-Lisa-glimlach aanstaarde. Net toen ik wilde gaan uitleggen dat het Louvre twee keer rechts, vierhonderd kilometer rechtdoor en dan nog maar een keertje vragen was, zei het hoofd ‘respect!’ Het raampje ging weer omhoog en de auto verdween in het niets. Inclusief Mona Lisa.
Klinkt sympathiek, zou je denken, maar als iemand uitsluitend het woord ‘respect’ zegt betekent dat niet automatisch dat die persoon respect heeft voor jou. Het kan net zo goed iets heel anders betekenen. Als iemand zijn raampje open doet en ‘appeltaart ’ roept, bedoelt hij dan ‘ik wil appeltaart’, ‘ik lust geen appeltaart’, ‘jij ben een appeltaart’ of ‘ik heb appeltaart voor jou’? Maar goed, ik ga er maar van uit dat hij wilde zeggen dat hij respect voor mij heeft, hoewel blijkbaar dan ook weer niet genoeg om er een hele zin aan te wijden.
Maar als dat dan zo is, dan is dat best aardig hoor, maar wel een beetje overdreven wat mij betreft. Ik ben de hond aan het uitlaten, niet heel bijzonder. Kijk, als ik nou met mijn rolstoel op mijn rug de Mount Everest op aan het tijgeren ben, dán kun je met goed fatsoen je raampje (van je helikopter) open doen en ‘respect’ roepen. Alhoewel ‘ga naar huis mafkees!’ mij een stuk logischer in de oren zou klinken.
En dan zal ik wel ondankbaar gevonden worden, maar zulke dingen gebeuren echt om de haverklap. Na een haverklapje of vijftien in één maand ben je daar wel klaar mee hoor.
Dus voor mij hoeft het niet per se, met alle respect.
