Regen

Het regent pijpenstelen. Toen ik van huis ging scheen er nog een waterig zonnetje, dus het boodschapje kon wel even zonder auto. Maar nu sta ik onder een afdakje bij de Hema te wachten tot die ellende ophoudt. Helaas ben ik een ongeduldig mannetje, dus na anderhalve minuut heb ik het wel bekeken.

Dan maar nat! Besluit ik dapper. Want in het verleden heb ik van alles geprobeerd om mij droog door een fikse bui heen te bewegen, maar het is mij nog nooit echt goed gelukt. De paraplu bijvoorbeeld is geen goed idee. Je blijft weliswaar droog, maar je hebt slechts één hand over om te rijden waardoor je alsmaar rondjes draait. De rolstoelparapluhouder die ik ooit in een creatieve bui geknutseld heb werkte niet naar behoren, of je moet er schik in hebben om bij iedere windvlaag achter je plu aan te hobbelen. En als je die paraplu muurvast aan je rolstoel monteert, dan gebeurt hetzelfde als wanneer je aan het zeilen bent. Je gaat best lekker vooruit, maar je hebt geen benul waar naartoe.

Ook de regenkleding heb ik in al zijn variaties met niet al te veel succes getest. Het aantrekken van de rolstoelersregenbroek (ja die bestaat!) duurt zo lang dat de bui allang voorbij is als je ermee klaar bent. En als je alleen een regenjás draagt blijft je bovenlijf weliswaar netjes droog, maar al het water is via het kanariegele misbaksel je kruis ingestroomd. Dan is er ook nog de poncho, waarmee je én voor gek zit, én zeiknat wordt want het ding wappert alle kanten op. Gewoon heel hard rijden dan maar. Dat werkt nog het beste. Want je wordt dan ook wel nat, maar het duurt tenminste niet zo lang.

Wel uitkijken op het wegdek dat best glad wordt van al dat water, dus kans dat je ergens een bocht mist en in de sloot belandt is behoorlijk groot.

Gelukkig verkopen ze snorkels bij de Hema.

BURUGO 

columns    facebook.com/burugocolumns

twitter   instagram

Meer lezen?

Ga naar de webshop

boek burugo