Delen
Goedemiddag!
Ik zat in een soort restaurant aan een heerlijke latte macchiato met extra macchiato. Ik was daar moederziel ongezellig alleen omdat ik zoals gewoonlijk weer eens veel te vroeg was voor mijn afspraak. De afspraak was met iemand die mij iets wilde verkopen en dat eigenlijk bij mij thuis had willen doen maar daar heb ik een stokje voor gestoken. Ergens anders kan ik – als ik dat wil – vriendelijk bedanken en er als een rollende haas vandoor gaan als het me niet bevalt. Thuis kan dat ook maar dan is het best raar.
Dus zat ik aan mijn tafeltje een beetje verveeld om mij heen te kijken. ‘Goedemiddag’ zei ik maar eens tegen een langslopend vrouwspersoon. ‘Het is nog ochtend hoor’ snauwde ze alsof ik haar zojuist een oneerbaar voorstel had gedaan. ‘In dat geval wens ik u nog een goedemorgen en een vervelende rotmiddag’ (ik zeg zulke dingen altijd alleen in mijn hoofd jammer genoeg).
Maar toen gebeurde er iets geks. Want toen ik even een stukje van de tafel wegrolde, sprak dezelfde dame geschrokken ‘o, sorry ik had niet gezien dat je in een rolstoel zat’.
Huh?!?
Dus ‘goedemiddag’ door een man van middelbare leeftijd met een uiterst sympathieke en intelligente uitstraling betekent ‘Ik wil u ergens knijpen’ of zoiets, terwijl ‘goedemiddag’ door een even sympathieke, intelligente en ook nog eens woest aantrekkelijke man in een rolstoel gewoon ‘goedemiddag’ betekent. Schiet mij maar lek.
Ik zou eigenlijk een keer de proef op de som moeten nemen door in mijn vrije tijd dezelfde zaak in te lopen in plaats van te rollen en te kijken wat er dán gebeurt. ‘Maar….. dat gaat toch niet Burugootje, je hebt toch een dwarslaesie, of was je dat even vergeten?’ denkt de oplettende lezer nu. Maar daar heb ik u tuk, want die dwarslaesie heb ik namelijk alleen in de baas z’n tijd! Ha!
Nee hoor da’s niet waar helaas, de oplettende lezer heeft gelijk. Dus we zullen het nooit weten.
Desalniettemin wens ik u een goedemiddag.
