Delen
Dwarslexie
Het is best een moeilijk woord: dwarslaesie. Maar dat is niet mijn schuld hè! Ik heb het ook niet verzonnen. Dan zou het wel anders hebben geheten. Iets eenvoudigs wat lekker bekt en gemakkelijk is te spellen. Een woord zoals ‘linolzuur’ bijvoorbeeld, dat zou veel handiger zijn. ‘Hee, wat heb jij?!’ (Want dat vragen onbekenden aan je, zomaar uit het niets.) ‘Ik heb linolzuur, en laat me met rust’, zeg je dan.
Maar ook anderstaligen hebben het niet gemakkelijk hoor. In het Italiaans heet een dwarslaesie ‘lesioni del midollo spinale’, uitgesproken met van die typisch Italiaanse handgebaren erbij uiteraard. Als je dat hoort krijg je meteen trek in pasta. De Duitsers moeten het doen met Querschnittslähmung of Rückenmarksverletzung! Dat klinkt alsof er iemand héél erg boos op je is, maar dat is met de meeste Duitse woorden zo. En in China hebben ze het over 脊髓損傷 (moeilijk uit te spreken, maar het klinkt in mijn oren ongeveer zoals het geluid dat je hoort als er een kat tussen de spaken van je handbike zit). De Engelstaligen hebben het een stuk makkelijker. SCI hebben zij er van gemaakt, lui als ze zijn. Maar dat ging bij ons helaas niet, want die naam was al geclaimd door de Sjoel Club IJmuiden. En daarom werd het dus dwarslaesie.
Veel mensen schrijven trouwens dwarsleasie, maar ik lease dat ding niet, hij is allang afbetaald. Verder kom je geregeld andere foutieve spellingen tegen zoals dwarslezie, dwarslesie, en de leukste: dwarslazy (die klopt wel een beetje in mijn geval). Als de naam geschreven moet worden, gaat het dwars-gedeelte meestal wel goed; de laesie is het probleem. Moet je geen caudalaesie hebben, want dan ben je helemaal de Sjaak (Jack is de correcte spelling geloof ik). Er zijn in Nederland vijftienduizend mensen met een dwarslaesie (op de kop af, ik heb ze toevallig gisteren nageteld), maar ik denk dat er nog veel meer zijn met dwarslexie!
